BROTHER (CUT)

BROTHER (CUT)

“อื้อออ”

แบคฮยอนส่งเสียงร้องเมื่อตนเองถูกคุกคามอย่างไม่ทันตั้งตัว ร่างกายผอมบางถูกคร่อมทับด้วยร่างกายที่ใหญ่กว่าและมีมือปริศนามาปิดปากไม่ให้เขาส่งเสียงโวยวาย มือข้างหนึ่งถูกรวบไปจับเอาไว้ด้วยมือปริศนาส่วนมือที่ยังเป็นอิสระก็พยายามทุบตีและดันอีกฝ่ายให้ถอยห่าง

ภายในห้องมืดสนิทแบคฮยอนจึงไม่รู้เลยว่าใครที่บุกรุกเข้ามาในห้องและกำลังคุกคามเขาอยู่

“อยู่นิ่งๆ สิ”

เสียงที่เปล่งออกมาทำเอาแบคฮยอนเบิกตากว้างเพราะเจ้าของเสียงนี้ที่เขารำคาญนักหนาก็คือพี่ชายในนามหรือก็คือปาร์ค ชานยอล แบคฮยอนหยุดดิ้นไปด้วยความตกใจทำให้อีกฝ่ายโน้มตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น

“ใช่แล้วอยู่นิ่งๆ นะเด็กดี”

“…”

แบคฮยอนหายใจแรงใจเต้นไม่เป็นส่ำ ไม่รู้ว่าชานยอลเกิดบ้าอะไรขึ้นมาถึงได้มาบุกรุกห้องของเขา และการที่ชานยอลมาทำแบบนี้มันหมายความว่ายังไงต้องการเล่นตลกอะไรกับเขา ถ้าบอกว่าจะมาแก้แค้นเรื่องเมื่อตอนกลางวันนั้นล่ะก็เขาก็ขำไม่ออกเลยซักนิด

“ตกใจสินะ”

“…”

“พี่อุตส่าห์แสดงเป็นพี่ชายที่ใจดี ก็หวังว่าแบคฮยอนคนดีจะทำตัวน่ารักๆ กับพี่บ้าง”

“…”

“แต่วันแรกนี่ก็ใจร้ายมากๆ เลยนะ กล้าปิดประตูใส่หน้ากันได้ยังไง ห๊ะ!!!!!”

“ฮึก”

เสียงตะคอกจากอีกฝ่ายทำให้แบคฮยอนสะดุ้งตัวโยน และน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ยอมรับว่าแบคฮยอนกลัวชานยอลในตอนนี้มากๆ ไม่คิดว่าอีกคนจะแสดงด้านนี้ออกมาให้เห็น

“กลัวพี่เหรอ อย่าร้องไห้สิ”

“ฮะ ฮึก”

“พี่อยากสนิทกับแบคฮยอนมากๆ เลยนะแต่ดูเหมือนแบคฮยอนจะไม่ค่อยให้ความร่วมมือซักเท่าไหร่”

“ฮืออ ฮึก อืออออ”

“เรามาสนิทกันเถอะนะ” ชานยอลค่อยๆ ถอนมือออกจากการปิดปากของแบคฮยอน และก้มลงไปกระซิบข้างหูคนด้านล่างว่า “แบบผัวเมียน่ะ”

ริมฝีปากเล็กถูกจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวเมื่อคนด้านบนทาบทับมันลงมาหลังกระซิบประโยคอันน่าขยะแขยง แบคฮยอนพยายามดันอีกฝ่ายให้ถอยห่างสุดชีวิตด้วยมืออีกข้างที่ยังเป็นอิสระอยู่ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่เป็นผล…ลมหายใจที่ถูกลิดรอนไปเรื่อยๆ กำลังทำให้แบคฮยอนต้านทานไม่ไหว

“โอ๊ยย!”

เสียงโอดครวญของคนด้านบนทำให้แบคฮยอนได้รับการปล่อยให้เป็นอิสระเพราะเขาจัดการฟาดไปที่หัวของอีกคนด้วยโคมไฟที่พยายามเอื้อมไปจับมันมา เขารีบผลักอีกคนให้ถอยห่างสุดแรงเมื่ออีกฝ่ายกำลังมึนงงกับความเจ็บปวดที่ได้รับ ไม่มัวรีรอให้อีกฝ่ายมาคุกคามตัวเองเป็นครั้งที่สองรีบวิ่งหนีออกมาจากห้องและไปให้ไกลที่สุดจากบ้านหลังนี้

“อั่ก”

เหมือนพระเจ้าจะไม่เห็นใจหรือว่าความไวของแบคฮยอนยังมีไม่พอ อีกนิดเขาก็จะถึงประตูบ้านอยู่แล้ว แต่ก็ถูกฉุดกระชากแล้วเหวี่ยงไปด้านหลังแล้วถูกผลักให้ล้มลงไปบนพื้นอย่างไร้ความปราณี ความมึนตึงที่หัวและความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่างกาย ยังไม่ทันที่จะตั้งหลักได้ทันก็ถูกคร่อมทับด้วยร่างกายของคนที่เพิ่งประทุษร้ายไป

“แสบนักนะ กล้าทำร้ายพี่ชายคนนี้เหรอห๊ะ”

“นายไม่ใช่พี่ชายฉัน ปล่อยนะเว้ย”

แบคฮยอนพยายามดิ้นหนีอย่างสุดกำลัง แต่แขนทั้งสองข้างที่ถูกจับไว้ด้วยมือหนาของคนที่มีกำลังมากกว่าก็ไม่อาจสะบัดมันออกไปได้ อยากจะตะโกนร้องให้ใครก็ได้มาช่วยแต่ก็เป็นความคิดที่เสียเปล่าเพราะในบ้านหลังนี้ไม่มีใครเลยนอกจากเขาและชานยอล และถ้าหวังพึ่งละแวกบ้านล่ะก็ตะโกนให้ตายยังไงก็ไม่มีใครได้ยิน เพราะเป็นบ้านหลังใหญ่ที่มีอาณาเขตกว้างขวาง แค่ตะโกนไปให้ถึงรั้วบ้านยังทำได้ยากเลย

“อ่าใช่ พี่ไม่ใช่พี่ชายจริงๆ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ดูร้ายกาจถูกส่งไปยังคนที่ดิ้นหนีทุรนทุรายอย่างน่าสงสาร

ความจริงชานยอลก็ไม่ได้อยากจะใจร้ายถ้าแบคฮยอนทำตัวดีๆ เขาก็พร้อมที่จะปฏิบัติต่ออีกคนอย่างทะนุถนอม แต่ในเมื่อแบคฮยอนเป็นแบบนี้โหมดพี่ชายใจดีก็ต้องถูกพับเก็บลงไป

“อ่า กะว่าจะทะนุถนอมให้ได้มากกว่านี้..แต่นายทำตัวเองนะแบคฮยอน”

“นาย..จะ..ทำอะไร” เสียงเย็นยะเยือกในประโยคหลังของอีกคนทำให้แบคฮยอนรู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก

มือหนารวบข้อมือของแบคฮยอนไว้ข้างเดียว ส่วนมืออีกข้างจัดการถอดกางเกงของอีกฝ่ายออก ซึ่งแน่นอนว่าคนด้านหลังจะต้องแหกปากโวยวายไปตามคาด

“หยุดนะ! จะทำอะไรปล่อยสิวะ” อัตราความปลอดภัยของแบคฮยอนอยู่ระดับที่ติดลบเมื่อกางเกงถูกถอดออกไปจนหมด ความกลัวเข้าเกาะกุมจิตใจจนหดหาย มันคงไม่ใช่อย่างที่อีกฝ่ายบอกเขาจริงๆ ใช่ไหม ใครก็ได้บอกเขาทีว่าชานยอลทำเรื่องบัดซบนี้เพราะแค่ต้องการล้อเล่น

“ถ้าแบคอยอนทำตัวดีๆ พี่ก็จะอ่อนโยนให้”

“ปล่อยดิวะจะทำอะไร”

“นั่นสินะ” มือหนาลูบไล้ต้นขาของอีกฝ่ายจนขนอ่อนลุกชัน เมื่อลากผ่านความเป็นชายก็ต้องกลั้นเสียงเม้มปากจนเป็นเสียงตรง แบคฮยอนไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองเผลอปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอีกครั้งตอนไหน

“ฮึก ปะ..ปล่อย เถอะ นะ” ความอ่อนแอที่ไม่เคยมีมาก่อนถูกแสดงออกให้กับคนที่เป็นพี่ชายในนามเห็น แบคฮยอนไม่เคยต้องขอร้องใครแต่เขากำลังทำมันทั้งส่งสายตาขอร้องทั้งอ้อนวอนขอให้อีกคนปล่อยกันไป

“ได้สิ” ชานยอลตอบตกลงอย่างง่ายดายแต่ก็ยังไม่มีการปล่อยมือหรืออะไรแต่อย่างใด ทำเพียงแค่ก้มหน้าลงไปกระซิบใกล้ๆ หูคนด้านล่างว่า “แต่เป็นปล่อยในตัวแบคฮยอนนะครับ”

ชานยอลชักรูดแกนกายของตัวเองเพื่อให้พร้อม ไม่มีการปลุกปั้นอารมณ์ใดๆ ให้คนน่าสงสารด้านล่างทั้งนั้น ไม่มีการเบิกทาง นี่ไม่ใช่การลงโทษแต่เป็นการสั่งสอนว่าแบคฮยอนไม่ควรทำตัวดื้อรั้นกับเขา

ชานยอลใจดีมามากพอแล้ว หมดเวลากับโหมดพี่ชายใจดีแล้ว

“อึก!”

สิ่งแปลกปลอมถูกใส่เข้ามาทางช่องทางด้านหลังจนจุกไปหมด แบคฮยอนหมดแรงที่จะดิ้นหนีเขาเกร็งตัวจนแข็งรู้สึกหอบเหมือนจะหายใจได้ไม่ทั่วท้อง แกนกายใหญ่กระเสือกกระสนเข้ามาจนแบคฮยอนส่ายหน้าไปมาปฏิเสธมัน พยายามขืนตัวขึ้นแต่กลับถูกดึงลงมาด้วยมือหนาที่กำข้อมือไว้อยู่

แบคฮยอนปล่อยโฮอย่างห้ามไม่อยู่ทั้งกลัวและทรมานจนแทบขาดใจ ชานยอลก็หาได้สนใจไม่ เมื่อใส่ได้เข้าไปทั้งหมดเขาก็ไม่รีรอที่จะขยับมัน

ทุกจังหวะการเข้าออกมันเจ็บปวดเหมือนร่างกายแทบจะฉีกขาด แบคฮยอนไม่สามารถรับความเจ็บปวดนี้ได้เขากรี๊ดลั่นอย่างไม่อายใคร แผ่นหลังที่ยังคงสวมเสื้อไว้อยู่ก็รับรู้ได้ถึงความเสียดสีกับความเย็นของพื้นกระเบื้อง

ในบ้านโล่งๆ ที่มีสองร่างกำลังทำอนาจารกันอยู่ที่หน้าประตู แต่คนตัวใหญ่กว่าก็ไม่ได้สนใจในเรื่องสถานที่หรือความเหมาะสม หากว่าคนตัวเล็กกว่าไม่หนีออกมาก็อาจจะได้รับความสะดวกสบายเรื่องสถานที่ไปแล้ว แต่เพราะความดื้อรั้นต่อให้เป็นกลางถนนชานยอลก็จะขอจัดการแบคฮยอนมันซะตรงนั้น

ชานยอลปล่อยมือที่รวบข้อมือของคนด้านล่างเอาไว้จัดการยกขาขาวขึ้นมาพาดบ่า วินาทีนี้ต่อให้แบคฮยอนทำตัวดีขนาดไหน แต่เมื่อได้ลองกระทำแล้วความอ่อนโยนที่คิดจะมอบให้ก็ดูไร้ค่าไปอย่างสิ้นเชิง มันรู้สึกรัดแน่นจนอยากจะรังแกให้มากกว่านี้

แต่คนที่น่าสงสารที่สุดก็คือแบคฮยอน มือที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระก็อ่อนเปลี้ยเรี่ยแรงไปในทันที น้ำตายังคงไหลไม่หยุดไปพร้อมๆ กับตัวที่สั่นคลอนตามแรงส่ง ร่างน้อยหลับตาแน่นภาวนาให้มันจบไปไวๆ ซักที

แกนกายของแบคฮยอนถูกกระตุ้นด้วยมือหนาของคนที่กำลังเสพสุขร่างกายของเขา มันกระตุกเกร็งก่อนจะปล่อยน้ำออกมา แล้วคนตัวใหญ่กว่าจึงได้เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น

ก่อนความทรมานนี้จะสิ้นสุดลงแบคฮยอนรับรู้ได้ถึงบางสิ่งที่อัดฉีดเข้ามาที่ช่องทางด้านหลังมันอุ่นวาบพร้อมๆ กับแกนกายใหญ่ที่ถอดถอนออกไป ร่างน้อยปิดหน้าร้องไห้อย่างหมดสิ้นแล้วทุกสิ่ง ได้แต่ถามตัวเองในใจว่าทำไมอีกคนถึงทำแบบนี้

ชานยอลแกะมือเรียวสวยที่ปิดหน้าของอีกคนเอาไว้ ก้มลงไปจูบหวังปลอบประโลม แม้ในใจกำลังรู้สึกได้ถึงชัยชนะและความสะใจในครั้งนี้

มีในเด็กดีอีกนะฮับ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะฮับ /ถอนสายบัว